Tutuldum bir kelimeye: Vesile.
Çok sevdim.
Tek bir kelimeden çıktım yola, yazdım, yazdım yolculuk ettim. Ve bugün de bu yolculuğumu sizlerle de paylaşmak istedim:
Hiçbir şey bize ait değil. Biz vesileyiz.
Sahip olduğunu düşündüğün eşyalar, çocuğun/çocukların, hatta bedenin bile sana ait değil.
Sen bir çocuğu dünyaya getirirken müthiş bir vesilesin, evet, ama unutma o kendi amacı için geldi.
Sen, en azından sendeki hayatını kilitleyen tecrübeleri ona aktarmamak adına kendinle çalışabilirsin. Belki insan olarak biraz daha hafif yaşaması için destek olabilirsin, ama o kadar. Unutma, sen sadece onun gelmesine ve insan olma deneyimine vesile olacaksın, onun sahibi değil.

Bedenine bir süre için yerleştin. O da senin dünyadaki hayatı deneyimlemen için vesile. Aslolan beden değil. Evet, dünyada var olabilmen için aslolanlardan bir tanesi ama aslında ruhun insan bedenindeki deneyimleri için bir vesile. Beden, her birimize verilmiş olan geçici bir emanet. Dünyadaki tek anlamın bedenin nasıl göründüğü olmasını şimdi bir kez daha düşün.



Eşyalar, dünyada biraz daha rahat yaşaman için, ihtiyaçlarını karşılaman için birer vesile. Varlıkları ve yoklukları sende nötr olduğu zaman, aldığında kazanmadığın, verdiğinde de kaybetmediğin zaman gerçek anlamda sana hizmet ediyor demektir. Zaten sana sonsuza kadar zimmetli değiller, olamazlar. Dedim ya, ihtiyaçların için vesileler. Basit bak.

Her şeye yüklediğin anlamlar ve beklentilerin hepsi zihnin oyunlarından ibaret sana.
Çek o kondurduğun anlamları üzerlerinden. Bırak rahatlasınlar. Nefes alsınlar.
“Benim” diye aşırı sahiplenici tutum neyin göstergesi biliyor musun? Yok olma korkusunun.
Her şey birbirinin vesilesi bu hayatta. Ve unutma sadece bir süre için her şey.

Dünyanın tadını çıkar. İnsan olma deneyiminin tadını çıkar; bu yönde ihtiyaçlarını karşılamak için rahatça her şeyi kullan ama sonra da bırakmayı bil. Bir süre için buralardasın sadece. Hiçbir şey sana ait değil. Kullan ama tutunma. Tutunmaya ihtiyacın olmadığını hatırla. Orası çok zihinde var olmaya çalışmak; unutma.
Hayatı yaşamama, insan olmama yardımcı olan tüm vesilelere.
Sevgiyle…